Ağlıyorum, dokun!
Dokun ki parmaklarından sızsın gözyaşım..
Ruhunu paramparça ederek kalbine ulaşsın ağrım.
Hisset..
Kızgınım
Ve en çok da yorgun.
Orada kalsın ellerin,
göz yaşımda kalsın parmak izin.
Parçalanıyorum, dokun!
Kapat gözlerini
Ve bir masum cenin düşün,
Doğmadan kürtaja mahkum edilen.
Parça parça kopar ceninler,
Duyamaz o çığlıkları anneler.
Ses telleri henüz gelişmediği için bebeğin,
Yada gelişemediği için vicdanı annenin.
Orada kalsın ellerin,
Göz yaşımda aksın parmak izlerin.
Ölüyorum, dokun!
Sevgim hala sıcak ama soğuyor bedenim.
Nefes almak;
Sırtında yüzlerce insan taşımak kadar imkansızlaşıyor simdi.
Dokun, bitiyor hikayem.
Bir şey battı kalbime, belki bir cümle.
Ama alınma üzerine.
Kalp ’içteyse’ ve ’kanıyorsa’ bu şekilde, sıyrılabilirsin bu işten.
Orada kalmasın ellerin, bırak!
Faili meçhul sorularla yormam
Ben son kez ağlar silerim parmak izlerini..
Şştt.
Aramızda kalacak sevgilim unutma,
Ölüm nedenim; iç kanama..
Ceyda TEKİNDUR (SıfırŞair)