Dünya diyorum.
Dönmeyi bıraksaydı biz ayrılığa imza atmak üzereyken,
Gündüzler geceye dönmezdi bu sayede ve ben daha az kaybolurdum gölgeni hatırlatan koyu gecelerde.
Kıyamet kopsaydı.
Benden öte attığın iki adımdan sonra yıkılsaydı yol kenarındaki ağaçlar bir bir önüne.
Aramızda çizdiğin engeller yok oluşunla aramıza barikat kursaydı.
Kuşlar yürümeye,
Kelebekler leşe konmaya başlasaydı çiçekler yerine.
Kötüler iyilik avında,
İyiler şeytanla olsaydı yarışta.
Anlar miydin o zaman bir şeylerin ters gittiğini.
Hayata tutunmak için ellerine ihtiyacım olduğunu algılar mıydın?
Daha doğmadan kaderde çizili olan iki kalbin,ayrılığa onayı sarsarmış toprakları.
Biz de topraktan yaratılmadık mı.
Içim acıyor.
Dışım desen, ondan perişan.
Koltukta uyuyup, yatakta oturuyorum.
Şiir okuyup, sarkilar yaziyorum.
Dengem bozuk.
Her gün yeni bir hayal katlediyorum.
Gelmelisin.
Cunku ben
Tek başıma eksik hayatımı tamamlayamıyorum..
Ceyda TEKİNDUR(SıfırŞair)