şahitliğim, yüreğimdeki kelimelerim kadardı yalnızca.
benim dilimde kocaman haykırışlar,
senin dilinde ise, suskun kaçışlar...!
gecelerim şimdi en karanlık düşlerimin gölgesinde
nefessiz...
kimliksiz..
sahipsiz...

oysa ki, en derin acılarımın mavi rengiydin sen.
göz yaşlarımın tuzunu alan ellerim,
bildiğim tüm harfleri yok saydıran,
dudaklarımdan usulca sızan tek isimdin sen.

ya şimdi?
yarım yamalak bir sevda hüznü düşürdün yüreğime
darmadağın ettin, sana kurulmuş tüm cümlelerimi
öksüz bıraktın dilimdeki bütün ’’seni seviyorum ’’ları
susuyorum artık
susturuyorum;
bana ’’gel ’’demeyen çığlıklarını
gömüyorum bütün sevdamı; kurumuş bu aşkın toprağına
artık gözyaşlarımda yetmez ıslatmaya

gidiyorum şimdi.....!
seni bulduğum o ilk yere
son bir kez daha sesleneceğim sağır yüreğine
neden ? deme...!
yarımdım sana geldiğimde,
belki
belki
yeniden tamamlarsın beni yine kendinle... /NergizA/