şehrin ışıkları sönmüş
duvarlar delik deşik
barut kan ve yanmış ceset kokusu
ortalıklarda başı boş dolaşıyor
leş yiyiciler
ölü soyucular
insan olanın gördükçe kaçar uykusu
ışıklar sönmüş
güneşin ışığına alışkın gözlerim
dumanın ve gölgelerin oluşturduğu loşluğa alışmaya çalışırken
gözlerim görmek istemiyor
kamyonlar dolusu cansız minicik bedenleri
içimde giderek büyüyen öfkeye engel olamıyor yüreğim
kaç kez daha utanacağım
insanlğımdan
kaç kez
şehrin ışıkları sönmüş
duvarlar delik deşik
barut ve kan
kolkola ölüme kardeş olmuş
her taraf varoşlara dönmüş
camiler minarelerine kadar vurulmuş
evler yakılmış
külleri kor ateş olmuş içten içe yanıyor
derin sevdalara ışıl ışıl konu olmuş ŞAM
kaderine küsmüş
mahzun mahzun okunurken ezanlar camilerde öldürülüyor kızanlar
belliki bizden davacı alacak ezanlar
gazlar
aragazı
ota gazı
biber gazı
hava gazı
en beteri sarin(sinir ) gazı
sarin gazı ŞAM DOĞU GUTA bölgesine atılınca bıçak gibi kesildi yaşam
ölü çocuklar ekmek beklemez gayri akşam
sarin gazı acımasızdır
kimyager Gerhad Schroder’e çok lazımdır
buket çiceklerden çok sever
topluca katletsin diye minicik bedenleri
rahatça kullansın diye insanlık düşmanları
sinir gazı renksiz kokusuz
sinsice yayılıyor
göğüs kafesini sıkıştırıyor
sinir sistemini felç ediyordu
uykularda binlerce çoluk çocuk
binlerce kadın ve kızanlar
kimyasal silahla diri diri öldürülüp
kamyon kasalarında toplanıp
medeni vahşet mezarlığına gömülüyordu
yedi kat yerin dibinde sığınaklarda
insanlık düşmanları
batıdan aldıkları talimatları
kendi halkına karşı harfiyen uyguluyordu
kardeş kardeşi topluca katlediyordu
utanmadan devlet televizyonundan demeçler veriyorlardı
minicik ikizler
baba kucağında
cansız bedenlerinde birdaha açılmamak üzere
yumulmuş kara gözleri
feryat figan ağlayan babanın sözleri
ibret olsun bizlere
güneşe tek başına dokunmak yok
ya hep kardeşim
ya hiç aydınlık yarınlara

AGUSTOS 3013 /İSTANBUL