soldu gölgeleri şehrin
güneşe dokundu bir şiirin kanatları
kaldırımlarda ayak izleri
yol tükendi orta yerinde
menzil düştü

sonra üşüdü karanlığın elleri
tut dedi bir gölgeye
tut ellerimi
bir şarkı seçti sonra
gün batımından kalma bir hiçlikle


bir bulut gibiyim
yağmurunu yitirmiş
dokunsa yanacak dalında gül
dudaklarımda hüzün
elifim noktalandı
kanadı dilimde adın
azaldı renkler birer birer
sana tükenirken mevsim
sen hep yarım

sonra üşüdü karanlığın elleri
sırtını verip bir aşka
ısıt dedi bir gölgeye
ısıt yüreğimi
bir şiir söyledi sonra
mevsimsiz acılardan kalma bir hiçlikle

kendi içine çöken
bir karanlık gibiyim
sırrını yitirmiş
tutsam kuruyacak sesim
yüreğimde sevda
sana büyüdü acın
devrildi cümleler
sen hep yarım...

soldu gölgeleri şehrin
güneşe dokundu bir şiirin kanatları
kaldırımlarda ayak izleri
yol tükendi orta yerinde
menzil düştü



ŞAHBEYİT
FATİH ŞAHİN IŞIK