bugün saçlarımı örmeyeceğim
bırakacağım dağınık kalsın
kızıllarıyla
salkım saçak
omuzlardan aşağı
iki gümüş tel aralarında
nazar boncuğu
aman be
salına salına gezmek suç mu Lila
bizeymiş bu mahallenin zulmü
deli Necmettin’in küfrü
gerçi kendi tükürüğünde
boğulmadı mı
ne yapalım
beceremiyorsa iki kulaç atıpta
bir kıyıya çıkmayı
ahh be Lila
tadı tuzu mu kalmış hayatın
tat tuz dediğin
Mukaddes ablanın karnıyarık tepsisindeydi
ekmeğin hamurunu bandıra bandıra
domatesin suyuna suyuna
bir lokmada minnoş a atardık
dibinden sıyırıp
pencereden aşağı
hopp
çaktırmadan
gözümüzün içine baka baka bir minnet
yerdi her seferinde
ta ki çatlak kadının biri çıkıpta
benim kedim diye tutturasıya
bir çuvala apar topar atıpta götüresiye kadar
şimdi bu kadına sövsem
günaha girer miyim
çaldıysa eğer Allah müstahakını versin
Lila be
ne iyi kadınmışım ben
hapis olupta tavan aralarına
gıkım çıkmamış vallahi
çıkmamış çıkmamasına da
üzerimize de toz kondurmamışız hani
eh titiz kadınız sonuçta
sahi ön yıkamasız kimi almışız yanımıza
şaka bir yana
tüm hüznüme rağmen
hala gülebiliyorum Lila
bunu yeni keşfettim
belki zamanla sevmeyede başlayabilirim
yavaş yavaş
geçince kuyruk acılarım