Ruhum sordu nefsime
Rahatlık nedir böyle seni mest eden
Beni öldürmekte yeniliği aramayı yok eden
İnsanlar tabuda koyar ardın sıra taşır beni

Nefsim sırıtarak cevap verdi
Rahatlığın tuzağına düşmesinler
Senide yalnız bırakmasınlar
Sense bu yarayı saracak ilaç
Onlarsa yarayı görmeyen zavallı

Ruhum, evlerde rahatı pek seversin
Gizemlerini özlemlerini saklayamazsın
Şarkılarını çığlık suskunluklarında gizleyemezsin
Gökyüzünde dolaşır özlemleri şarkıları suskun çığlıkları

Nefsim iyi dersin lakin
Ateşten sinelere bir şey yapamıyorum
Gönlünde millet aşkı ile lav fışkırır
İnsanların talihini ufkunu yönlendirmeye çalışır
Varsın onu görsünler bana uymasınlar

Ruhum devam etti
Gözleri kör vicdanları kulakları sağır ettin
Ruhumu karanlığa gömerek insanlığı ölüme hapis ettin
Ruhu ruhumu sürekli anlamsız hafife aldırdın
Varlığımın perde arkasını gizledin
İdrak etmenin gözüne parmağını soktun
Şimdide çıkmış pervasızca cevap verirsin nasihat edersin

Nefsim ise çok iyi söylersin
Kendilerini seninle inşa etsinler çırpınıp durmasınlar
Kendinden ötekilerini şimdikilerin fikirlerini alt üst etmesinler
Ulema dine hizmet edeceğine ölmüş düşünceler hizmet etmesin
Varsın kendisinde sen olan ruhunun perde arkasını görsün
Rahmanı görsün secde etsin.