...
Bir daha yaz dedi,
olurda yazamazsın belki...
hani ne kadar yazarsan,
o kadar koparırsın ölümün elinden.
son bulduğunda takvimin son yaprağı,
sıcak bedenin soğuyacak,
kanıksayacak mı üzerini örten toprağı.
.
Belki selametle anacak bir kaç tanıdık.
dualar edecekler,okuyup üfleyecekler,
bir tüy kadar hafiftin bu Dünya’ya.
rüzgarın bile haberi olmayacak uçtuğundan.
insan öldüğünde değilde;
son tanıdığıda öldüğünde ölürmüş ancak!
.
Rüya alemiydi belkide yaşadığın,
uyandın haberin yok hayata...
pişmanlık yok,şüphe yok,merak yok!
sadece hesap lütfen!
her nefesin,her sözün muhasebesi,
fırsatın da olmayacak heyhata!
.
Beyaz sayfaların,ak lekelerin çok olsun,
karasına boyanmadan gidebildinse ne mutlu...
katranlar ziftler yurdunda yaşayıp kirlenmemek saadet.
.
Çektiğin bunca derde muzdarip,
bir garip yaşadın bir garip,
bak hatırlayan kaldı mı bugünleri dünleri.
sağdın damla damla hüzünleri...
hasadın sevap olsun,
beraatın sağından.
yaşa şimdi yaşayamadığın günleri...
geçti gitti işte...
bitti gitti işte...
.
yunus ça./