bu şiiri sana yazmıyorun
sakın ola üstüne alınma
yoruldum feryadların dilimde çiçeklenmesinden
bağbozumlarını gözümde görmenden usandım
varken yokolduğun bir masalı anlatıyorum kendime
gözyaşlarım inandıracak en sonunda beni
sanki yılları aynı kapı ardında solumamışız gibi
bir yabancı rüzgar olacaksın
ürpereceğim seni görsem düşümde

hayıflanıyorum sanma çayın demi fazla olmuş
yüzümdeki burukluk ondan
ellerimi ısırsada zaman
yokluğunu belli etmeyeceğim kirpiklerimin altında
bir gülümsemedir gerip yüzüme

ne kadar az öpüştüğümüzü anımsayıp
dudaklarımın gereksizliğine inanmayacağım
çıkarken evden yokluğunu iki kez kontrol edeceğim
bende kalan tek resmini bu kentin en uzak yerinde yırtıyorum
güneş doğsada bir karanlığı giyiyor tenim
çıldırasıya debeleniyorum gözlerinin beneklerinde
gecelerime zincir vuruyor sözlerin
prangalı bir sevdayı gizliyorum sigara dumanında
içimin yollarında şeritler siliniyor
ne olur git benden
güz yağmurlarıyla filizlenmenden korkuyorum

artık ne desem boşa çalar
figan mevsiminde sürgün veren umutlar
sen ki umutkıransın göğüs kafesimin altında
sol yanıma saplanırsın
arsız bir sarmaşıksın ruhuma tırmanırsın
senden kurtulmak benden vazgeçmektir
ramak mı kaldı yoksa
derin karanlıkla ihtiraslı bir öpüşmeye

sana son sözüm
hoşça kalma seninde içinde filizlensin
ıstırabın tomurcuk gülleri
yemin bozduran kuşları dağıtsın gülüşlerini
ömrümü terkeden o ılık rüzgar
tüm düşlerini dağıtsın

ALİ RIFAT ARKU
19/08/2013
İSTANBUL