Seviyorum.? !
Ben seviyorum..! ?
Aşığım,
Sevdalıyım,
Doğaya,
Bahara,
Rüzgara,
Ve ilk baharın koku saçan çiçeklerine,
Daha açmamış tomurcuk ve taze güle.
Ben seviyorum..! ?
Her akşam evime çekilip erkenden yatmayı,
Sabah kahvaltasında simit yemeyi,
Çay içmeyi,
Seviyorum işte.!
Kar üstünde ateş yakmayıda seviyorum.
Bu üstünde kaymayı,
Ok atmayı,
Top oynamayı,
Yani,!
Yani çocukluğumu seviyorum.
Çocukluğumda meleşen kuzuları,
Otlaşan tayları,
Buzaları,
Helede o sürünün arasına karışan iki yan heğbeli eşeği,!
Ve..!
Ardısıra koşturan kurt köpeğini seviyorum.

Seviyorum..? !
Ben seviyorum..! ?
Seviyorum ama geride kalanları seviyorum.
Kalanlardan geride kalan benliğimi,
Kendimi,
Kendime kazandığım gururumuı seviyorum.
Ve ben..!
Bir tek onu sevmiyorum.? ?
Onu..! ?
Eskiden sevdiğim gibi kalmayan o kızı,?
O kız diye andığım Ayşe’yi artık hiç sevmiyorum...
Çünkü o..!
O bir ihanet.
Bİr ibret.
Ya düştü,?
Ya düşecek.
Ben bir tek şey seviyorum.
Bİr kelime,
Bir cümle,
Bir sözcük.
Ne dersen de buna...
Ben bir tek dursunu seviyorum.
Dursunu.
Yani bizim dursuna ısmarladığımız çayı.
Hani bizim çaylar dediğimiz o anı seviyorum.
Ben artık,
Ben artık Ayşe’yi hiç sevmiyorumki.

İhsan Taşdelen