Vay be aşk …
Aşkın nefreti ve kaderi olurmu hiç…
Bence olmaz amma..!
İnsanın ölümüne sevmesi de kötü işte.
Onu sen ölümüne seversin.
O seni ancak kalben sever.
Ona büyük değer verirsin,
Hatta aşkın için kendini bile feda edersin.
Fakat sen...!
Her şeye rağmen
Ondan gerçek sevgiyi göremezsin

Aşk böyle bir şey işte.
Sen onu incitmemek için,
Üzmemek için,
Elinden geleni yaparsın.
Sevgin için hayatını ortaya koyarsın…
Yeri geldiğinde,
İpte bile sallanırsın
Fakat onun umrunda bile olmazsın.

Ben neden sevdim ki bu kadar böyle
Ben…
Neden bağlandım ki bu kadar sana?
Ben…
Aşka mı yakalandım
Yoksa sevdaya mı .?
Belki de kara sevdadır bu
Aslında bende bilmiyorum bunu.
Bildiğim tek şey,
Seni ölümüne sevdiğim.

Şimdi sana soruyorum aşkım…
Sevmek suçmu?
Yada günah mı,?
Günahsa herkes neden seviyor.
Neden sevdalanıyor böyle.?
Aşık olup yoluna güller seriyor.
Neden peki.?
Düşündün mü hiç.?
Bunları geçelim hadi,
Peki sevmek suçmu..?
Suçsa neden kimse ceza almıyor.
Ben ceza almaya razıyım sevdiğim.
Benim mavi gözlü bebeğim.
Çiçeğim,
Her şeyim,
Dedim ya
Uğrunda ölmeye razıyım sevgilim.

Biliyorum..!
Sende beni seversin,
Özlersin,
Hatta seni aramadığımda,
Ve mesaj atmadığımda,
Kafayı yersin biliyorum.
Ama sevdiğim,
Ne olur anla beni,
Küçük sorunlar üzmesin seni
Beni.
Vurmasın kalbine hüzün sesi,
Dedim ya sevdiğim,!
Ben seni ölümüne sevdim.
Ben senin yüreğini sevdim..
Kalbini sevdim.
Gözlerini sevdim.
Gözlerine baktığım zaman, senin sevgini sevdim.
Ve ben sevdiğim zaman, ölümüne severim…

16 ekim 2011
İhsan Taşdelen