Onlar hüzün kokan insanlardır,

Özlemi derinlemesine yaşayan,

Sigarayı çaresiz kaldıklarında yakanlardır.

Onlar acılarını o kadar içlerinde yaşarlar ki,

Gülüşlerine bile yansır o derin kederleri

Gözleri iç çeker sanki

Bir devrin batışına şahit olmuş insanlardır onlar

Çok vedaya ev sahipliği yapmışlardır

Sevgiliyi de uğurlamıştır onlar,

Dostu da…

İhaneti de görmüşlerdir,

Sırtından vurulmayı da…

Yalnızlığı iliklerine kadar çekmiş insanlardır onlar

Bir köşede uyuyup kaldıklarında gecedir onların üzerini örten,

Kalemdir tek dert ortakları,

Bakmayın öyle çok güldüklerine,

Onlar güçlü insanlardır

Tek başlarına dahi ağlayamaz onlar

Ama gözleri hep parlaktır, hep bir şeyler anlatır

Onların gözlerine her baktığınızda derinliklerini görürsünüz,

Onlar asıl gece var olurlar,

Gece ortaya çıkarlar

Çünkü, hüznün başkenti gecedir

Onlar öyle insanlardır ki,

Her gece kalemi, kitabı ve gecesiyle birlikte uyurlar.

Seher BARUT