Sabah erkenden kalktım,yine zoraki yastığımla vedalaştım

Uyumak ayrı uyanmak ayrı dert oldu bugünlerde...

Aynada gördüğüm yüzde sıkıntılıydı

Ne uyana/sı vardı yeni güne,ne vedalaşa/sı vardı eski günle...


Bazen arada kalmak lazım

Ne gitmeli ne kalmalı

Yalnızlığın ötesinde nefes almalı...


Asi olmak lazım mavinin en koyu tonlarında

Kırık bir aşk gibi cesurca atılan adımlar gibi...

İçimdeki sıkıntıyı balkondan denize doğru bıraktım

Karıştı mavinin rengine...

Bugünden bana hafiflik kaldı sonra

Bomboştum,hiçlikle yokluk arası...


Bazen arada kalmak lazım

Ne gitmeli ne kalmalı

Yalnızlığın ötesinde nefes almalı...

Sonra giyindim yeni beyazlarımı

Maviye en çok beyaz yakışırdı,mavide en masum duran beyazlarıydı

İçimi çocuksu bir sevinç kapladı

Pencereden esen rüzgar perdemle birlikte umut savurdu odama

Sonra aklıma aşk geldi sen geldin

Meğer hiçliğim sensizliğimde ki özlemdenmiş

Özlemini biriktirmişim günlerce içimde

Bir gün sen olmuşum bir gün ben

Sonra bende sen olmuşum benliğimi yok sayıp

Sonlara bekleyişlerim olmuş uzun uzun geceler,

Günler haftalara,haftalar aylara,aylar yıllara karışmış

Hep beklemişim yokuluğuna sarılıp

Kendimi senden alamayıp sen olmuşum ...


Bazen arada kalmışım

Ne gitmeyi becerebilmişim ne de kalmayı

Yalnızlığın ötesinde senle hayatta kalmışım

Ekmeğim olmuşsun,suyum,havam

Ailem olmuşun,dostum,arkadaşım

Sonra ben en çok sen olmuşum...