insan koşabiliyor iken koşmalı
devamlı koşmalı
dinlenerek koşmalı
aralıklı koşmalı
tempolu koşmalı
oyun oynarken koşmalı
ama mutlaka koşmalı...

bir şeylerden kaçarcasına değil ama,
ya da birilerini yakalarcasına hiç değil,
kalbinin sesine kulak vererek koşmalı insan
adalelerini inletmeden
ve ruhunu sıkmadan, okşarcasına koşmalı...

tüm oyunların o sihirli eylemidir koşmak eylemi,
koşusuz bir oyun mümkün değildir neredeyse,
koşunun içine dengeyi ve bir de nesneyi ilave edersen
yaşamın kendisi çıkar ortaya...

rüzgara karşı değil ama
rüzgar yönünde koşmanın tadına doyum olmaz,
tepe yukarı zorlansa da insan
tepe aşağı bir ömür boyu koşasın gelir,
hele bir de yağmur çiseliyorsa,
hele bir de aşıksan
seni durdurabilene aşk olsun...

yaşamı sevmenin
ve yaşama tutunmanın
en güzel eylemidir koşmak eylemi
bir nebze olsun kurtulmak istiyorsan iç sızılarından
ve vakit henüz geç değilse daha
ve henüz
eklemlerin ve kasların çaresiz değilse
koşmayı yeniden keşfetmelisin..

endüstriyel koşulara inat
tüm doğallığı ile koşmalı insan,
koşuları seni terk eder gibi olsa da
sen asla terk etmemelisin koşuları
çünkü;
koşarken arındığını hisseder insan
dertlerinden
ihtiraslarından
ve tüm fakirliklerinden...

biliyor musunuz?
koşarken bize sunulan en büyük mucizenin
sağlıklı olduğumuzun
bilinçli keyfidir yaşadığımız...

koşmak ve koşabileceğini biliyor olmak
ne büyük bir ayrıcalık tanrım...
ve koşabiliyor durumda iken koşmayıp,
koşamayacak duruma geldiğinde koşamıyor oluşana hayıflanmak
ne büyük ahmaklık tanrım...