3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1054
Okunma
o yaşlı kente geldiğinde her şey
dönüp duruyordu etrafında
ışıklar yollar binalar insanlar
neonların bu yalnızlığı nedir
diye düşündü o anda
böyle kalmak istemiyordu
ev dediğin orman olmalı diyor
herkesin hayatına aynı veda ile giriyordu
o yaşlı kente geldiğinde her şey
aslında onu beklemiyordu
ayyaşlar unutkan değil
diye düşündü
aynaya bakarken
ve gökyüzünün altında
apansız yakalanıyordu
akşamın son telaşına
o yaşlı kente geldiğinde her şey
ufaktı
yaşamdı
sadece süstü asılı duran bir yerlerde
korkusu denize çekilmiş
manzara aranıyordu
hayale ise meydan
kendiyle başkaydı o
bu yaşlı kente geldiğinde
biz ölümsüz dedik ona
unutuldu sonra
…
Cevap Yaz