Biriyle tanışırsın
Kalbin ısınmıştır ona
Konuşmak istersin
Anlamak için,
Kafalar arasındaki mesafeyi ölçmek için...
Ama neden söz açacağını bilemezsin
Her samimiyetsiz diyaloğun
Kaçınılmaz sonu yakalar seni.
Ortam sessizdir...
Sohbet etmede beceriksiz olduğunu gizlemek için
İlgini başka bir yere vermiş gibi yaparsın
Sağa bakarsın,
Sola bakarsın,
Saatine bakarsın,
En son gözünün içine bakarsın...
Ve göz göze geldiysen
Aptalca bir gülümseme
Belirir yüzünde.
Aslında kafanda onca şey vardır
Merak ettiğin.
Ama sorulmaya değer bulmazsın hiçbirini
İyi bir başlangıç yapmanın
Önemli olduğunu düşünürsün
Sonra başlangıcı o yapar.
Muhtemelen uyduruk TV programlarında sorulan
Klişe, samimiyetsiz bir sorudur.
Hayıflanırsın
Beyninde kopan fırtınaya yanarsın.
Kızarsın
Verdiğin değere layık olmadığını anlarsın.
Kıskanırsın
Hızlı giden atın bokunun seyrek düşse de
Nihayetinde düştüğünün farkına varırsın.
Sonunda, ben manyak mıyım lan dersin
Alt tarafı kıytırık bir tanışma faslı
Neden henüz tanımadığı bir adama değer versin
Diye aklından geçirirsin.
Doğru yolu bulmuşsundur
Doğal olmaya karar verirsin
Aklına gelen ilk cevabı verirsin
Belki arada gereksiz espriler de yaparsın
Hatta bazen konuşmalar üst üste biner
Dinlemeyi unutmuşsundur artık...
Büyü bozulmuştur bir kere
Ne yapsan nafile...