yüzümde
sağanak yağmurlar
bilsen ne çok rüzgarlı esiyor hava
kopup giden uçurtmanın bıraktığı
avuçlarımda ki açık yara izleri
düşlerimde parçalı kaldı
seni hatırlatan ipleri


sonra
kendimi ihbar ediyorum
koynumda ki saklı yokluğuna
asileşiyor hasretin yeniden
yavaş yavaş yalnızlığım
hayalinle çatışıyor
başladığım yerden
yeniden kopuyor
sensizliğin eyleminden kıyamet


hani biz olacaktık bu sevdanın
bu aşkın da iki örgüt üyesi…


sonrasında,
başlıyor kendi kendime teselli
bulutlarında gölgesinde terliyorum
ne sözüm geçiyor artık kendime
ne de aklım kesiyor gittiğine
hava çok nemli desem
Anlıyor musun?



sonralarında kalbim,
sularında boğulan saklı bir kent,
saklı kentinde bir hücre evine dönüyor
geçmişten hala sana göğün sert sesini
toprağın sesini taşıyorum farz et
geçmiş olsun kalbim demekle
bu acılarda geçmiyor
Kalbim beni affet



en sonunda ateşliyorum
kendimi aşka kurulu namlusundan
kanatsız düşüyorum bilmelisin kıyılarına
ve artık güneş,
ölü bir martıyı çiğneyip geçiyor
çağırmalısın o vakit
mevsimleri bahar diye üstüme
çiçekleri ruhumun göğsüne
bu aşkın iki örgüt üyesi
diye yazılıp okunacak
uçurtma şenliklerinde
adımız hatırlanacak.




2013/10