Vakit, bir akşamüstü...
Maviyle kızılın dansını seyrediyorum ufukta.
Benim, yine o düşünceli hâlim başlamakta.
Senli yıllarımı özlüyorum,
Ve rücû ediyorum acılarımı sana...
Geçmişten kalan hesapları kapatma saatinde,
Başlıyorum gecenin sayfalarını karıştırmaya...

Biraz hüzün kokluyorum mürekkeplerin arasında,
Biraz da aşk...
Sen kokuyor bazen anılarım,
Bazen de acılarımı sürüyorum bal dudaklarıma.
Acıtıyor, kanatıyor susuzluğunda çatlayan yaraları.
Kabuk bağlamıştın ya, ondan diyorum...

Sonra bir ara veriyorum, ayraç koyup,
Kapatıyorum gönül defterimi.
Alıyorum parmak izleriyle süslü kalemimi,
Yazıyorum...
Şiir mi, hikâye mi, ne bulursam...
Adınla başlıyorum hep satır başlarına,
Ve gül yüzünün sarhoşluğuyla,
Yalpalana yalpalana seni yazıyorum,
Satır aralarına...
Tam da cümle sonlarında, kararıyor odam.
Az geliyor yaktığım mum ışıkları.
Cümlelerim hep yarım yamalak,
Kala kalıyor en hassas yerinde,
Bir türlü bitmiyor bu hikâye.
Kim bilir, belki de,
İçinde sen varsın diye...

Sonra vazgeçiyorum, sonlandıramıyorum.
Boş ver diyorum, alıp başımı gidiyorum.
Yalnızlığım öylece kalıyor koltukta,
Sana aşkımla baş başa...
Başlıyor koyu bir sohbet.
Anlıyorum ki, bendeki o yürek olmayınca,
Ne yalnızlığım bedenimden uzakta,
Ne de sana olan aşkım.
Yalnızlığım da, aşkım da, benimle müsemma...

MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK
muti