Ey Alim-i küll-i şey üstadım, vuslat heri
Ben Hakkı zikre geldim yak gül yüzlü ihtiyar
Himmet eyle tevhide ol ki çözelim sırrı
Tek yol mabudu bildim Hakk: gül yüzlü bahtiyar

Dua için açılan ellerim goncalansa
Mah’ı-şems söndüğünden gökkubbe parçalansa
Ezân okumak için yıldızlar ayaklansa
Rahmana secde ederler, kalk gül yüzlü ihtiyar

Kıvrılıpta baksaydım kabenin köşesinden
Görürdüm hû çekerken bülbülü neşesinden
Ab-ı kevser rayiha melek menevşesinden
MUHAMMED’denim(S.A.V.)derdi: pak gül yüzlü ihtiyar

Mevlânayı yunusu söyleyen diller lazım
Hacı bektaş veliy-i dinleyen kullar lazım
Dikenine sarılmış ağlayan güller lazım
Hasılı; basar ile bak gül yüzlü ihtiyar

Aşk ile yandır beni koyuverme amansız
Közünde kavrulayım alevsiz ve dumansız
Küllerim savrulmasın tekbirsizce zamansız
Fenâfiş-şeyh Haruni yok, gül yüzlü ihtiyar

Güman ( inanç, kanaat )
Hasıl ( ortaya cıkan )
Alim-i küll-i ( her şeyi bilen )