bu esirliğimin ilk saatleri
şiir yazmayı öğrendiğim ilk dokunuş
söz verir gibi
önce harita metot




buzlanıyor içimdeki kayganlık
kaygılarım azalıyor yavaştan
bu beni ilk görüşün
gösteride şapkadan çıkan ilk tavşan




kötü geçen bir günün ilk korkulukları
beni tutuyor iki yakamdan
sabah ayazının kontrolsüzlüğü
ilk çay içtiğimiz balattaki o kahve




sınır belirleyen bir sinir bozukluğu
kılcal damarlarımı gevşetiyor
pantolonumun askılığı gibi
bende bir yerlerinden tutunuyorum hayata




eski bir kitap kapağı
şarjörü boşaltılmış bir silah
iç hesaplaşması asırlar sonrasına kalan
bir intihar nedeni




bu ilk varoluş sorusuna aranan cevap
hükmümün verildiği ilk dakikalar
kanımı donduran ilk karar
hızla söylenen bir cümlenin arasına sıkışmış ilk defalar








Diz_Kapak