İnsan adeta akan bir nehir gibidir
Nereye aktığını bilmeden akar durur
Öylesine çok gizemlidir ki hayatı
Bazen kendisi bile bilmez gittiği yolu

Ansız sorgular içinde yaşar durur
Bazen bir deli gibi kendini arasada
Bulamaz hiçbir yerde kaybettiklerini
Sorgular içinde geçer gider ömrü

İnsan işte bu ne ilk baharı belli olur
Nede kışı nede ayazı belli olur
Bazen bir bakarsınız kışı getirir
Bazen bir bakarsınız yaz gelmiştir

Hangi havayı soluyacağınızı şaşırtır
Hayatın bütün renklerini görürsünüz
Bütün erdemliğini taşıtır insanlara
İnsan işte bu anlatılmaz sadece yaşanır

Kimisi ağlar anlatamaz dertlerini
Kimisi sever anlatamaz sevgisini
Kimisi ise yapayanlızdır hayatında
Sıcacık bir yuva arar ömrü boyunca

Oysaki hepimizin ortak noktası
Hep aynı bir dilim ekmek kazanmak
Küçük mutluluklara ortak olmaktır
Bir insan başka ne isterki hayatında

Sevdikleri yanında olduktan sonra
Koymaz hiç bir insana en acı sözler
Başları dik onurlu bir şekilde yaşayanlar
Haddinide hesabına çok iyi bilirler

Gelip geçici heveslerin peşinde
Ömürlerini harcamazlar kolay kolay
İnsanın has olanı kendini bilendir
Her koşulda şükür edendir RABBİNE...

Ufuk GÜNEY