İnci taneleri gibiydi küçük kızın dişleri, harikaydı gülümsemesi
İlk defa gördüğü birisine bu kadar samimi davranması çok, çok güzeldi
İri gözleriyle arabanın arka koltuğundan gülerek seyrediyor beni
İlginçti, trafikteydik, önümdeki arabadan kızın bana gülümsemesi

İnsanlarda çocuklar gibi tanımadıkları insanlara gülümseselerdi
İçlerinden geldiği gibi, ne güzel olurdu, ne gezer bakışlar dikti, sertti
İki ellerimle selam verdim küçük kıza, o da bana salladı ellerini
İki elimi direksiyondan çekince eşim şaşkın, “ne oluyor kim bu” dedi

İlginç değil mi, tanımıyorum onları, ama baksana küçük kız çok sevimli,
İlişkilerimiz çocukların ki gibi, saf olsaydı, güzel olurdu değil mi?
İnsan büyüdükçe yabancılaşıyor mu nedir bilmem, donuklaşıyor her şeyi
İçten samimi olmayan duygularla, iş gereği, kuruluyor birçok ilişki

İki günlük hayat değil miydi dünya, işte geldik, gidiyoruz, sonuçsa belli
İnsan çok güzel ilişkiler kurarak, ardından iyi, güzel sözler söyletmeli
İyilikler karşılıksız, içten geldiğinde güzeldir her zaman, boştur gerisi
İçinde yaşadığım çağ, her iyilikten çıkar umar, yenemez bencilliğini

İki insan arasındaki aşk karşılıksız doğmuyor, ilişkiler beklentili
İlişkiler çıkara dayandırılmadan kurulmuyor, gelişen çağın gereği
İmkânsız aşklar gibidir, insanın karşılıksız ilişkisi, insanı sevmesi
İnadına insan olmak için yola koyulan insan aşacaktır engelleri

28.07.2013 – İzmir

Şiir 25 hece olup, her mısra aynı harfle başlar, biter.