bir nefeslik alevsin küllenen ruhumda
yarım kalan hayatın küllerine gömülen gizim
iki yüzlü bir sevdanın kelebek yanı
hala naif hala sisli sensiz sokalar isli
ışığı söndü kalamış sokaklarının
karanlığın baş döndüren yalnızlığına as kendini


kelebekler ölüm valsini yapsın
gecenin kefenine karanfiller döksün


karanlığının içindeyim doğarmı aydınlıklar
hüznüm baş köşeme kurulmuş
bağdaş kurmuş yalnızlığın yürek ucuma
küf kokulu safir bir sevdanın sarkacındayım
ve ayrılığın son halakasına ilişen sevdayım
kelebeğim ateşe sevdalı kendim gibi

kelebekler ölüm valsini yapsın
gecenin kefenine karanfiller döksün


göm beni kimsesizlerin kabrine
salamı anka kuşları okusun
söndürün gecenin ateşini
ve yas tutsun ateş böcekleri
karanlığın baş döndüren yalnızlığına as beni
küf kokulu safir bir sevdanın sarkacındayım as kendini

kelebekler ölüm valsini yapsın
gecenin kefenine karanfiller döksün


kelebekler ölüm valsini yapsın
karanfiller döksün kanatları geceme
yalnızlığım yılgınlığımı yaz taştan gönlüne
sen ki iki yüzlü bir sevdanın kelebek yanı
mevlananın dönen eteklerine sar uçuşan ruhunu
gömül kabrime

kelebekler ölüm valsini yapsın
gecenin kefenine karanfiller döksün



mahmudiye düzkaya