Dertlerine boğulmuş biri vardı bu gece
Biraz sorayım dedim baktı, baktı ağladı
Ben konuştukça sustu çıkmadı tek bir hece
Damla damla yaşları döktü, döktü ağladı

Gözünü yere dikti hiç konuşmadan baktı
Islandı yanakları, canı bedenden aktı
Kibritini çakarak bir tek sığara yaktı
Derince bir kaç nefes çekti, çekti ağladı

Kaldırarak başını, dedi ki her şey bitti
Eşim, karım dediğim beni terk edip gitti
Güvendiğim kardeşim mal mülk paradan etti
Boynunu iki yana, büktü, büktü ağladı

Kaybettim dükkan evi, hani ekmeğim, aşım
Bak döküldü dişlerim kele dönmekte başım
Kâh orda kâh burada, şimdi yuvasız kuşum
Paketten bir sigara, yaktı, yaktı ağladı

Çok çağırdım kızımı, görüşmeye gelmiyor
Nefretle doldurulmuş beni baba bilmiyor
Yıllardır çabalarım içerim hiç gülmiyor
Gözlerinden yaşları aktı, aktı ağladı

Yaralarım derindir hiç dinmiyorki sızım
İki buçuk yıl geçti hiç göremedim kızım
Gece gündüz ağladım yaşlarla dolu gözüm
Dizlerinin üstüne, çöktü, çöktü ağladı

Yetmezmi çocukları parklarda beklediğim
Hep burnumdan geliyor iki lokma yediğim
Elimi öpmez oldu, küçük kızım dediğim
Feryadıyla dünyamı yıktı, yıktı ağladı

Tutunacak dalım yok gideceğim buradan
Artık hayırmı gelir kuracağım yuvadan
Mal mülk mü kaldı bana ana yâda babadan
Gözlerini tavana, dikti dikti ağladı

Kara, kara düşündüm her gün büyüdü acım
Sana döksem içimi asla dinmez ki sancım
Çek silahı vur beni tükendi bitti gücüm
Dökülmüş dişlerini, sıktı, sıktı ağladı

Necati derki gelmiş geçmişe varmı çözüm
Unut artık geçmişi seninde gülsün yüzün
Hiç dinlemedin beni sana geçmiyor nazım
Geçmişi kafasına, taktı, taktı ağladı


Necati KEÇELİ
İZMİR