dönülmez yollara kilitlenmiş bakışların
tenime sürtünen gitme telaşı bundan
bundan ayrık otlarının bileklerime sarılması
acının koyaklarında demlenmesi yüreğimin

ey yokluğu zaman çarkını parçalayan sevgili
sensiz bütün mevsimler sararmış bir yaprağa biat ediyor içimde
çaresizliğimin kentleri ışıklarını söndürüyor bir bir
karanlığı karşılıyor bozgun delisi sensizliğim

çınar gölgesine hüzün serpiştiren çocuk neşesi
söyle hangi düşten sana yol bulur umut
çıkmaz sokakları tenime gömülürken bu kentin
kim kırık notaları saplıyor kirpiklerime

sesine diktiğim güller kurumuş farkında mısın
kağıdın beyazını ısırıyor kalemimin karası
müptelası olduğum o gülüşü görmeden mi eksilecek
kağıtta boylu boyunca yatan hasretim

nasılda sinmiş aklımın her köşesine varlığın
yerim yurdum duygularım darmadağınık
sürüklenip durur saçlarının kokusuna ellerim
ve kanamaya başlar içimde şiirlerim

sıtkından sıyrılmış ayışığında yıkanıyor gözlerim
yaratanın varlığı sabır yaratmıyor bende artık
bütün ilahi düşler piç oluyor soğuk mabetlerde insan çığlıklarıyla
bilmem nasıl söylerim bunu sana
şahdamarımı gıdıklıyor yokluğun


ALİ RIFAT ARKU
26/07/2013
İSTANBUL