Sevgili Emine Hanımefendi,

Hayat bir küme içinde o kadar eleman ve bir o kadarda anı yazılıyor yaşanılıyor. Biraz okul yıllarına doğru gidersek etkili etkisiz eleman derlerdi etkisiz eleman da etkili eleman da elaman nedir bunların birbirlerinden alıp vermediği derdim hocam hemen derine inme derdi susardım haliyle çünkü not defterim yoktu not defteri de hocamın en büyük silahıydı. Harflerin dili vardır hocam dedikçe sayılar daha kutsal derdi ama yıllar sonra öğrendiğim bir şey var herkesin derdi var kendine göre derman arar derdine göre asıl olan her yönüyle sevebilmek hayatı ha bu arada bakışlar susar bulutların göğsünden sağılır yağmur. İletişimin yüzde doksan yedisi zaten sessiz iletişim.

Saygı ve selam ile.

Merhabalar....

şiiri okumak mıydı yoksa satır aralarında yaşamak mıydı buna karar veremedim..

kundağı açılır doğumun
ölüm yazana dek yaşam !

ve işte final... kutluyorum kaleminizi saygılarımla

Güzeldi tebrik ederim şaireyi .

Hayallerin sınırını aşan bir şiirdi

kutladım Emine Hanım

Her zaman farkını ortaya koyan özgün kelimelerle yazdığın şiirlerin hayranıyım:)

kutluyorum canım

Şiir güzel adaşım, hele final, vurmuşsun resmen.

Tebrikler, sevgimle

Bir karıncanın omuzuna yükledik her şeyi.

ve kıskançtır ömür koşar ardı sıra zamanın,

harikulade bir şiir daha dökülmüş gönül pencerenden bizlere haz veren,

tebriklerim narin yüreğine prensesim,

seviyor benim yüreğim seni,

“KUNDAK…”

“ey güneşin köklerinde ısınan çise vurmuş yarınlar
elbet kurur sıcağında
yaşlar
saçlar
korkular…”

Ne zor bir duygu sarsılışı !
Oysa her bir şey yaşananların,
“Telden Salıncağı...”
Ve “Kundak” olmuş
Baş dikenli yastığı !...

“Çise vurmuş yarınlar”
Şiirin benliğini sulamışlar,
Sonra da çalkalamışlar,
“Kundağını” kana bulamışlar !
Ve öyle ölüme yollamışlar....

Harikaydı !
Ruhun çekirdeğine bandırmalar…
Benden öz kutlamalar !!!...




Onatça tarafından 7/24/2013 3:51:29 PM zamanında düzenlenmiştir.

KUNDAK



yolunu şaşırmış bir ses çevirir yüzümün aynasını
sözler telden salıncağı andırır
döndürür başımı



çığlığın önüne düşen karınca
taşımaya başlar omuzlarına bırakılan yükü
ayaklar adımları eşeler
mecâli kalmamış dizler tutunur gövdesi eğik duruşlara


sancısı iz bırakır boyunda . . .


dokundukça bozulan harfler kelimelerin boyunu aşarken
ısırdığı dudakları kanatır
tadı kavga
tadı öfke
her söylemin sonunda batar buselere iğnesi

yalın ayak koştuğu yokuşlardan
bulut yüklü kaçışlar keser önünü
tutunduğu yerin kokusunu giyer
her ten gibi
bakışlar susar
bulutların göğsünden sağılır yağmur


ey güneşin köklerinde ısınan çise vurmuş yarınlar
elbet kurur sıcağında
yaşlar
saçlar
korkular



ve
kundağı açılır doğumun
ölüm yazana dek yaşam !
_______________________________Çok güzel bir eser okudum yazan yüreğe selam olsun saygılarımla...

annem
yine güzel dizeler dökülmüş gönül sesinden
seni seviyor annen meleğim
mutlu günlere

etiketde de geçiyor
bir yerlerden başlayıp bir yerlerde bitecek olan

yaşam bir kavga

söyleyeceğini söylemiş
şair özetlemiş her şeyi
kısa ve net açık seçik acısız dopdoğru
ve bitirmiş
nokta..

Tebriğim ve selamlarımla Emine hanım