"İzbede kalan çocukluğuma sesleniyorum. Seni sevmiştim...!" Salkım salkım dökülürken
yağmur altında koşmak güzeldir utanmadan.
dokunarak
dünyaya
koklayarak hayatı yaşamak.
çocukluğunda.
oysa
büyürsün
unutarak içindeki çocuğu.
yaşlandıkça yaslanılan korkular başucundayken
çizgilerini seviyor olursun.
biraz cesaret..!
gizlendiği yerden çıkart başını çocuğun
ışık her yerden
doğar.
tut yüreğinle tekrar çizgilerini
ne oluyorsa oralarda
her ne yapılıyorsa utanmadan
ver gitsin
çocukluğuna.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz