2
Yorum
0
Beğeni
4,7
Puan
1129
Okunma
Kanadı kırık bir kuş gibi;
Biraz mahzun,
Çoğu zaman da kederli.
Kim bilir, belki de boş bir tablo;
İçinde bir ben,
Bir de kara gölgem.
Öyle ya,
Uzaktık hep;
Ben kendimle bir başıma,
Sen ise himayende kim varsa.
Ben bir kum tanesiydim,
Sen ise,
Çorak toprakların güneşi.
Hep ama hep yalnız;
Senin gölgende bile.
Biraz umut kalmıştı, geleceğe dair;
Çoktan yol verdim artık
Pembe düşlere.
Karanlık kaçınılmaz artık,
Yaşananlar tek tanık.
5.0
67% (2)
4.0
33% (1)
Cevap Yaz