Bugün yoksun..
Biz bu şehrin kayıp çocuklarıydık
ağır çekim giden hayatın içinden çıkmıştık
zamanlar hiç tükenmek bilmezdi
birbirini yiyen insanların oluşturduğu bir yerin
kayıp çocuklarıydık sen ve ben
"anlamsız sıradan günlerin
çizgi üstü yaşamlarıydık"
kayıp kimliklerin gerçeklerini yansıtıyorduk
bir martının gözleriyle bakarken hayata
ulaşılmaz sanılan yükseklerin, ne kadar alçak olduğunu biliyorduk
bulutlar yoldaşımız olmuştu bizim
saklı sokakların kayıp çocuklarıydık biz
aynı köprüden senle
geçirirdik kelimelerimizi
izi düşmüş hasretlere uçarken
rüzgarlar tempo tutardı bize
sokak lambaları bizim için sönerdi
karanlığa karışmamız için
geceye düşmüş hayallerimiz vardı bizim
yıldızlara çizilmiş resimlerimiz
yazı gelirse cinnet
tura gelirse cennet demiştin
sana tura geldi
beyazlığını siyahlara döşedin
şimdi gizlenen tüm karanlıklar
seni aydınlatabilmek için dökülüyor yollara
istanbul aynı istanbul tek sen yoksun içinde
biliyorum her yağmurla dökülüyorsun sokaklarımıza
ben tek başıma uçamıyorum artık
ve sen bugün yoksun ....yüzün yansıyor istanbul’a……..samettaydas 05 nisan 2010 pazartesi