______________________Bak anlatayım dinle okul okumadım ben
Onbeşdi yaşım verdi babam bense çekingen
Gurbet dedi evlendiğimin ertesi kocam
Gurbet işi, köy kahrı çocuktum bocalamam
Aç tok çalışır tarlada gel evde de hizmet
Kaynana beğenmezse vurur göğsüne kısmet
Hergün büyüdüm, kavga dövüş çok da yoruldum
Zor geldi ve birgün babamın eve kuruldum
Bir kız kocadan anca “ölür “öyle dönermiş
“Gitmem ki “desem hiç çare yok böyle kadermiş
Ferman ki ölümmüş töre, dön haydi yuvandır
Elbette dönerken yüreğim sorma virandır
Herşey daha zorlaştı dayaklar hele sorma
Geldim daha sonra bu şehir boynuma tasma
Kıskançtı adam suçlu gibiydim nede azman
Artık inanın kalmadı dizlerde de derman
Zordur töre, kurtulma ölüm bizleri paklar
Bak arkadaşım saçlara hep doldu ki aklar

Yıldızları yutmuştu karanlık gece bitmez
Alkollü adam tekmeliyor sanki bu yetmez
Çığlıksa duyulmaz kapılar ardı duvarlar
Evlerde yaşarlar içimizde canavarlar

Mef’ûlü / mefâ’îlü / mefâ’îlü / fe’ûlün
sündüz yaşar (sunduzyaşar)
_______________________________________________

Yine yapmış yapacağını "Aruz" İnsanın insana yakışmayan bilinçli canavarlığını, duyarsızlığını suratlarımza çok şiddetli bir tokat gibi çarpmış. "Haklı mı, haksız mı" diye sorgulamaya hiç gerek yok, elbette haklı; hemde binlerce defa. Bizim yaşamımızda her gün, her an yer alan İnsanın - insana zulmü meydanda. Bilhassa da hayatımızın anlamı, yaşamımızın tümü onun, sağladığı güzellik ve dayanışmaya rağmen, kadınlarımıza davranışımız, onlara bağlılık ve sadakatimiz, hiç ama, hiç bir zaman iç açıcı olmadı. Onların hakkı olan saygı ve sevgi hep esirgendi onlardan.
İnsan düşünebilseydi, bunun için sevgili kadınlarımızın ne bir korunma yasasına, ne mor çatılara, ne de korumalı evlerde erkek saldırganlığından saklanıp gizlenmelerine ihtiyaç olurdu. Kadını ikinci sınıf ve bir ihtiyaç objesi, gören düşünce kahrolsun.Bu düşünce mensuplarının, her iki alemde de yüzleri kap-karadır; başları eğik, onur ve haysiyetleri sıfırdır. insanın, insana zulmünü reva gören düşünce yerin dibine batsın. Tüm insanların yılmaksızın mücadele etmeleri gereken düşünce insanı, bilhassa da kadını aşağılayan düşüncedir. İnsan tüm yaşam güzelliklerini, umut ve beklentilerini, böylesi aşağılama ve horlamalardan,bunlarla birlikte gelen zulüm ve zorlamalar yüzünden kaybetmektedir.

Güzel, cesur, düzeyli ve nitelikli düşüncelerinizi paylaşan dostlarınızın yürekleri sizin narin yüreğinizle birlikte çarptı yine.
Bir ve beraberiz. Kadın - erkek diye bir ayırımın yapılmasına şiddetle karşıyız. kadınlarımız... sevgili kadınlarımız onlar hem toplumun, hem de aile ocaklarımızın güvencesi, yıkılmaz direkleridir. Kadın var olduğu için, erkek nesli vardır. Hiç olmazsa bunu düşünsün saman kafalı zorbalar.
Esenlik ve mutluluk dileklerimle selamlayıp kutluyorum, değerli Sündüz Yaşar şairim sizi. Kemal Polat