“Ölüm Allahın emri ayrılık olmasaydı”
Kim bilir?
Ayrılık belki de ölümün provasıdır
Ondan mıdır bilinmez, gidişinin ölüm gibi koyması
Bugün gidişinin ilk haftası, ama sanki yedi asır olmuş
Sanki aldığın her nefesini,
Yalnızlığımın taş plaklarına kayıt etmişim,
Tekrar tekrar dinlerim
Feri kalmamış gözlerimin, sendin gözlerime ışık veren
Sensiz gülümsemelerim solmuş,
Balkonun dört köşesinde bir oraya bir buraya
Savrulur durur kuru yaprak gibi
Ben anlamadım, nerede yanlış yaptım,
Nasıl cümle kurdum sana dair?
Neresine yanlış bir işaret koydum bulamadım
Ararken noktalama işaretlerini
İnce ince yağan yağmurlar eşlik eder
Düşer damla damla göz kapaklarıma
İşte ben seni göz kapaklarıma düşen
Yağmur damlalarında sevdim bir tanem…



İkindi vaktine doğru balkona oturur
Çayımızı yudumlarken bulutların dansını seyrederdik
Beyazdan mor renge dönerken bulutlar
Yağmur yağacak derdin
Ben dalıp giderdim gökyüzüne ve öylece uyur kalırdım…
Göz kapaklarıma yağmur damlaları düştüğünde
“Sakın gözlerini açma sakın! Ben oradayım” düşürürsün
Dediğin an da, değil gözlerimi açmak
Kirpiklerimi dahi oynatamazdım.
Belki yağmur geri getirecekti buharlaşan sevgimizi
İşte ben seni yağmur damlalarında sevdim bir tanem…


Ne zaman mora çalmış, dans eden bulutları görsem.
Bir an önce yağmur ol, düş göz kapaklarıma diye dua ettim.
Sen, hiçe saydın rahmet diye anılan yağmur damlalarını,
Arkana bile bakmadan bırakıp gittin beni…
Hatıraları sadece gidenler mi bırakır
Oysa bende ki hatıralar, pişmanlık yaratır hep!
Benimle beraber boylu boyunca uzanır,
Bir an da sel olur göz yaşlarıma karışır.
Dere yatağı yaptığım yastık boyunca akar gider sonsuzluğa.
Her şey bitmiş, zaman durmuş gibi gelse de
Nisan Yağmurları vurunca cama, hatıralar canlanır
Gözlerim de nasibini alır, yağmur damlalarından
İşte ben seni yağmur damlalarında sevdim bir tanem…



Gittin… Arkana bile bakmadan gittin…
Beni sağanaklarda bırakarak gittin!
Ve… Giderken, canlı canlı koydun beni mezara,
Sesini yitirmiş rüzgar misali,
Uğuldasam da sesimi duyurmam imkansız
Bıraktın beni hazanların, hüzünlerin ayak uçlarında
Konuşmak, delicesine haykırmak istesem de
Sesimi duyuramam ki toprağın altından
Ve mezarıma rahmet okunur rahmet yağar
İşte ben seni o rahmet damlalarında sevdim bir tanem…



Mustafa Karaahmetoğlu