Hastalıklı bir geçmişin koynunda
Uyandım bu sabah
Gözlerim kapalı biraz
Gözlerim yarım yamalak..





Bölük pörçük bir aşk ardından
Kollarım terli
Omuzlarıma kadar
Bitik plaklar mızmızlığında benliğim
Islak, ıssız, korkak..





Dolu sokakların boş sesleri odamda
Kilit oluveriyor aklım
Sersem bir hasretin gölgesine
Ve yanık kokuyor gerdanım
Sevimsiz sonların büyük heybetiyle
Kaçıyor uykularım ve uyanışlar..





Aynalar bir başka şimdi
Bir başka sarıyor saçlarımı rüzgar
Kokmuyor deniz yosunları
Şanslı değil balıkçılar
Gülmüyor gökyüzü
Ki ısınmıyor kaldırımlar..





Ve ellerinin yakıcı tuzu
Gelmiyor aklıma uzun zaman
Sızlamıyor sol yanım
Ve köşe başı karşılaşmalar
Heyecan vermiyor eskisi kadar
Şakalaşmalar/şarkılaşmalar
Ve hatta
Kaçışmalar bile bir şiir aralığında
Atışmalar..






Sevilmiyor bir daha ‘’eksik kalan’’lar
Kurumuş bir göl dolmuyor tekrar mesela
Ve solmuş çiçeklerim
Bir soluk daha alamıyorlar hayattan..

---

Ya işte böyle
Sevgili sandığım adam;
Dönülmüyor lakin
Gidilen uzun yollardan..