An fecir anıdır kaldır başını!
Gün tepede sana gülümsemekte.
Sarmış toprağının her karışını
Bir şehit ordusu, uyan demekte.

Ellerini açmış sana asuman,
Dualarla gelir yağmur ve rüzgar.
Sen kendi özünü bildiğin zaman,
Düşmanın sillesi ne işe yarar.

Bir zaman önünde kutsal günlerden,
Her derdin çaresi temenniler var.
Kalbini Allah’a açtığın yerden
Aşk girsin, ötesi elbet gülbahar…

Hangi kılıç keser; ağlayan bir göz
Sevdalı bir umut var ise serde.
Ne söylersen söyle ‘hu’ diyen bir söz
Kucaklar semayı inler seherde

Sen yürürsün, sıra sıra atlılar
Ardın sıra gelir beyaz ve aldan.
Diz çöker, ruhuna secdeler kılar,
Çıkıp o koskoca tarih masaldan.

Bedir’den uçarsın Çanakkale’ye,
Adını bekaya taşır melekler.
Yüreğin nalansa ya Rahman diye,
Gayrı bedenine cennettir her yer.

An fecir anıdır kaldır başını!
Zeval vakti düşsün cemre toprağa.
Topla gazelini, topla taşını,
Yeniden giriver o altın çağa…