yılana örtü biçti kader
sallayarak sonun baslangıcını
dokundu kederine bakışarak güneşle

baharı gözleyen
temiz bunalımı kirletti
salyasını akıtırken eline
çizdi bir feneri bencil duyularıyla

oku kendinde!
ve kendini
denetlemeden atmıştı besbelli
cocukca karekterle
ayı zehirledi
bütün sözleri telef vurmuş
bir titrek korkuları savurur
yüzsüzlüğün denkleminde

riayeti minareye değinen
kafesinden yutkunan kerpiçlere
mercimek dağıtalım
su saliseni kaynat
tekmeler cocuklar şen günlerinde


o zaman
bu zaman
bütün efradı yıkılmış oyuncakların
beyinlerinin cürütüldüğü bir kârda

emekleyen ağıtlar rabıta edilir
ozanların başkaldırışlarında
sükut beyni yıkamadan
açlık karnı yarmadan
karna değen taşın lülesini

dağıt amazona kal_ü belayı
yabancılık cekmesin diye
hiçbir mahluka


siz de devamizda
yelkovanımızı dinlerdik
derin bir feyzin
dudak büken hasretiyle

yetinen balığın vir’dane
yarılan başında
birleşir sesler tebriz_i divanın koğuşunda

gezgin imgeler..