Gecenin yine o acımasız karanlığında.
Yalnızlık davetsiz bir misafir gibi odama.
Kaçmak isterken ondan delicesine.
Çöreklendi kara yılan gibi üzerime.
Tüm umutlarım hayal olup uçup gittiler.
Kalemim hüznü işledi mısralarıma.
Kaçmak isterken delicesine.
Gırtlağıma kadar battım yalnızlığın içine.
Kırık masamda yarım şişe şarap.
Sokaktan topladığım bir avuç izmarit.
Daha tadını bile çıkaramadan.
Çöreklendi üzerime lanet yalnızlık.
Tek tabanca oldum şu deryada.
Soğuk gecelerimde sıcak bir dokunuş özledim.
İçime doyasıya çekebileceğim sıcak bir nefes.
Tüm hayallerimi öldürdün be yalnızlık.
Sen ne biçim bir illetsinki böyle.
Girdğin yeri talan edip gidiyorsun.
Sen/in hiç merhametin ypkmu.
Neden insanlara hep eziyet ediyorsun.
Kahrolası yalnızlık yok olası yalnızlık...!

Emel Bayrak

18 temmuz 2013 perşembe




Mükemmel anlatım severek okudum
Yüreği kalemi alkışlıyorum
__________Saygılar

Yalnızlık Allah'a mahsustur demiş büyüklerimiz.
Tüm yalnızlıkların bir nihayeti vardır.
Tüm karanlık gecelerin bir şafağı olması misali...
Bu nedenle,
şiirler yazılsın da yalnızlığa,
şarkılar söylensin de,
arada göz yaşları da olsun kucağına dökülen ama,
ümitler,
bu sihirli kelime hiç unutulmasın.
Hep yaşatılsın yüreğin bir köşesinde.
Yeni doğan bir bebek misali, esirgensin, korunsun, beslensin...