8
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
2496
Okunma

Şimdi umut sokağında,
Üryan hülyalı kaldırımlarda sahipsiz üşür yüreğim..
Hayallerimin ayak bağları çözülmüş,
Eğilip bağlamaya mecal arıyorum..
Şerha şerha damlıyor yüreğime,
Sol yanımda en acınası hüzünler..
Hani diyorum;
Şimdi aldığım nefesimle
Yaslasam başımı huzura,
İki büklüm mutluluğumla seyre dalsam
Son nefesimi vermeden..
Sümük gibi beynime yapışan hatıraları
Kaç tekme vursam terk eder acıyan yanlarımı ?
Hezeyan edilen düşlerim bitik.
firak edilen düşlerim yitik.
Ne gitmelerle gittim de kendimden,
“Ben” yine ben’lerden az öteye gidemedim.
Dünyanın hengame meydanında kaç defa vuruldum da,
Ölüm duraklarında savruldum durdum!
“Seni de vururlar ey acı” demişti biri
Çok mu efsunlu şu acılar?
Neden hala vurulmadı.!
Gözyaşlarım akar kuruyan dudaklarıma,
Fersiz gözlerim kapanır,
Viran edilmiş gönlümde, ne çok tecrid edilmiş sahipsiz düşlerim varmış..
Topladım usulca, koydum heybeme..
Dünya dedim,
Sustum.!
Suskunluğum armağan olsun,
içimde direnen vaveylalarıma.!
Sükutun da rengi vardır..
Ah keşke diyorum,
Lakin heyhat!
...
Semra’m Öztekin
5.0
100% (14)