Ara renkleri sevmem,
Ana renkler dururken;
Siyahla beyaz varken,
Kahverengi, gri, haki...
Suni ve aldatmaca sanki.

Ara yollara da girmem;
İzbe, çetrefilli ve tali,
Anayolda gitmek, mantıklı ve akli.

Eğmeden, bükmeden doğruları...
Ruhen orada duranları...
Ana amacı ve gayesi belli olanları...
Severim, omuz omuza ve ilkeli.
Arasatta, fotoğrafta bulunmaya meyilli,
Şeklen duranlardan da tiksinirim,
Giderken de, iki ileri, bir geri...
Hiç sevmem; Yüreğiyle değilde, ayağıyla gidenleri.

Dogmalar, tabular, kutsallar da ilgilendirmez beni;
Ana cevher İnsan; sevgi ve bilgi ile donanımlı...
Severim; Vicdanlı, üretici, yaratıcı ve adili,
Ara yerlerde olurlar hep; gizli ajandalı, arka beyinli,
Ticari düşünceli ve fırsatçıya bakarım hep şüpheli...

Ana hedef olmalı, ortak akıl ve kollektifizm;
Entrikalara ve saldırılara karşı duruş, topyekün,
Emeğin örgütlü gücüne karşı sunuldu, liberal globalizm;
Oysa; İnsanlığın kurtuluşu, demokratik halk iktidarında mümkün.

Ara çözümüdür kapitalizmin, o nedenle yetersiz görürüm, sosyal demokrasiyi;
Çeşitli soslarla,albenilerle süslensede; insan değil, gücün temsili,
İnsanı ana cepheden gören ve kapsayıcı, emeğe odaklı;
Doğa ve insan sömürüsüne karşı, İnsanlığın ideali,
Tek ülke dünyada, sınıfsız bir toplum için, MARX’ı rehber edinmeli.

18.07.2013
Ömer KIYAK