acıölçer bir şiir bu

doksan derecelik boşluk hissi
ucu yanık, balmumu kanatlarla
göğsüme dik inen

yankısız sesler bulunabilir mi
unutup
tramvay çınlamalarını sevdiğini

en uzun intihar
hangi kurşuni gündü

hangi sessiz mevsim dönemi

cetvel endişesinde bir şiir bu

"ya düz değilsem"

kalabalık sağlamasıdır yalnızlığın
ihtimal tekildir
güvercin öpüşleri çoğul sandığın

mesela aydınlığı sızlayan
sokak lambaları
cümbür cemaat yüzündeyse
karanlık, kimsesiz tarafların olmalı

iki nokta arası paramparça mesafede bir şiir bu

sisli yol türküleri
dudaklarımı yakmakta

aynaların katiyen bana benzemeyen
yorgun, sırlı anlarına denk düşüyorum

hikayem sökülüyor
aynı renk ipliği bulamam bir daha

merkezinden kan sızan çembere benzer bir şiir bu

başlangıç noktasından uzaklaşmadan
yeniden başlayamayacağın

boş ver
şiir bir defa yazılır