Şair müsvettesi olarak anılan
Küçük kalemlerin,
Dizelerine itinayla yerleştirdikleri gizin
Manasına odaklanabilseydi büyükler
Mahlası
Henüz kulaklaraına okunmayan o minicik şairler
Aniden dallanıp budaklanacağı
Kimin aklına gelirdi
Selviye özenircesine serpilip büyüyeceği.



Çünki
Kimsenin gölgesi, gölgen kadar rahat,
Ve boyun kere ferahlatan rüzgâr değildi.
“Davul bile dengi dengine çalarmış”
Ne senden çok yükseği, ne de yere yakın olanı
Makbul olmayanıymış.
Doğrusu...
Her şairin yüreğinden geçenler
Ne bir milim uzun
Ne bir milim kısa, kendi cürmü kadarmış.



Affet şair !...
Taşıyamadım,
Üzerimde,
Ayaklı kumaş gibi görünen kostümü
Omzunu daraltsam, bu kez de... başka tarafından pot yapıyor.



Anla artık!
Ben...
Elif gibi sağlam, elif gibi dik ve…
Elif gibi barışık olamam kendimle,
Yazık... hiç istemezdim
Karşılıklı her müzakerede
Biraz daha,
Biraz daha küçülmek gözlerinde
Üstelik....
Eğreti bile durmayı beceremeyen
Kimbilir üzerime kaç beden büyük gelen
O kisvenin içinde.........






Temmuz/ 2013