Ezber bozan sözlere gebe kaldı gözlerim
Karanlık bile gündüze hasret kalmış günümde
Yıllar haftalar ve zaman kaybolup gitmiş gizlice
Baka kalmışım yitip giden zamanın ardından

Boz bulanık suların durulduğuna inanarak
Bekledim sonuna kadar gelecek zamanı
Günlük telaşın içinde kaybolup giderken anılar
Anları yaşamaya hasret kalır düşüncelerimiz

Bencilce duyguların içinde uzayıp gider zaman
Sen kendini ararsın kaybolup giden zamanda
Ardımıza dönüp baktığımızda çok şeyleri kaybediriz
Kazandıklarımız bile yerini dolduramaz kaybettiklerimizin

Yıllar senelere vurur kıyılar dalgalara vurur
Gözyaşlarımız, yüreğimize yüreğimize vurur
Düşer kalır iki yana kolların dermanın kesilir o an
Başını yaslayacak güçlü bir omuz ararsın

Dinlediğimiz hiç bir şarkı hiç bir söz çare olmaz
İçimizde kanayan yaralarımıza gözyaşlarımız
Hıçkırıklara karışır tutunacak bir dal ararız yıllarca
Boşa geçen yıllarımıza yanar ağlarız dertli dertli

İnsan bu ya hep kendi kaderine ağlamamışmıdır
Kendi kaderine yanmamışmıdır hayatı boyunca
Bizler ne kadar ağıtlar yaksakta,ne kadar mutlu olsakta
Kader bu ya çekecez arkadaş bunun başka yolu yok...

Ufuk GÜNEY