-.-

Ne demiş şair; Bahçemizin halinden baharımı kıyasla.

Kardan adamlar yaparken üşüyor ellerim,
Bırak açılsın içimin en derin yerlerinden hislerim.
O kadar dolmuşum ki ağlamak bile zorla,
Gülemememekse acının en yalın hali bana fazla.

Açılmış penceremden kafamı uzatsam görür müyüm ?
O küçük ellerinle yüzüme dokunsan ölür müyüm ?
Seni’de beklediğım o yerde gördüm üzülme,
Yanına gelmek isteğiyle, elim kolum kör düğüm.

Anlamıyorum...

İçimde saklamıyorum özledim,
Bakınca eritiyor güneşe doğmuş gözlerin.
Yanımda hayallarimi sardığım battaniyem ve,
Günün infilak edişleri tükendi nefesim.

Git ona , git kendi sevdiğinle kuçaklaş,
Düşüyorum dudaklarından, hayatımdan uzaklaş.
Bilirsin bu aralar çok derdim oldu,
Seninde yüzünü astım, üzgünüm benimle yoruldun.

Hayatta istediğim hiç bir şey olmadı,
Bi seni çok istedim , için benimle dolmadı.
Kos koça İstanbul’da beni mi buldun be kadın,
Allah’ın belası bir adamım , yanımda kimse kalmadı.

Bırakma...

Beni bir an bile hiç bırakma,
Bencil isteğim’den ötürü affet, ama asla bırakma.
Kendim’den geçip sana söz veriyorum,
Dünya yutmadıkça seni alsa bırakmam.

Bir resim değil, bir mevsim olmak istedim,
Adım soğuk olsun, sen içimden geçerken ısıtırsın.
Bir günlük değil, bir ömür olmak istedim,
Kanım kurusun,kalbimin tek sahibi sensin yemin.

İhtiraslarım minimal,
Gözlerimi kıstığımda,gördüğüm tek sıfatlar bu kopliman,
Yalanla dönen çarkların, birinde yazıyor aşk
Göz yaşımla duruladım, bu kalp temizdir inan.


Mücahityı[email protected]