Saptırdım hep doğrularına yolumun yanlışlığını bilsemde
Ve sen doğrummuydun unutmuşum kendimi gülüm
Yürüdüğümüz yolun başlangıcı sanmıştım ki seni
Son durağına gelişimin farkındayım ansızın
Yüreğimi seninle kapıya koydum vakitsizce
Her yalnızlık kendini y/aşar oysa ben sende yaşlanırım
Ayak seslerine aşina gelmeyişine yenik duyarlıyım
Gölge oyunlarıyla sevişti gecede yalnızlıklar bize inat
Ve ben seyircisiyim c/ansız oyunun tek matinelikte
Yer mi yarıldı aralıkla sen mi k/oydun yüreğimi vahşide
Oysa bir meydan yokluğunu hatırlatan niş/anıyla hemde
Gidişine ağlamayan gözlerim ki yağmurlara davetkar şimdi
Fi’de saklı k/af d/ağından medet beklemiyor artık
Avucum ıslak ve boş sen tuttuğunda adı olmayan yüreğimi
Bırakma dediğinde buruk yüzün üşüyordu sebepsizce
Ben ast/arına inandım sözlerinin kuruyan gülüşlerimle edepsizce
Bilemedim vakitsiz ellerin gözlerin yüzümden düşeceğini
Yüreğimi seninle kapıya koydum istanbul sabahından öç alırcasına
Kapılarımı tırmalasanda sevgi duvarlarımdan çıkmanın dönüşü yok
Yok finali aşkın ve seni kovmalarımın tekrarıda olmayacak
Asıl kıyamet içimde YAR’alı yorgunum vuslat gecede
Ay dökülmüş geceye sessizce süpürülmeyi beklerken
Kalbimi kırıp seni yüreğimden çoktan kapıya koydum
Vurgunu senden yedim dip akıntılarına kapılıp akıyorum bilinmeze
Kehanetine sığındı yüzüm bir yanım karanlık sen gittiğinin ertesi
Kum saatine verdim vakitlerimi harcasın masumca bende
Yitikliğimden taşın ki yüreğimde yar/an kabuk bağlasın şimdilerde