Soyununca karanlık yalnızlığımda
Koynuna alacak gibi sanki bir zifiride
Zamanı durdurmalısın su içimince
O gözlerin turnaydı bir çift uçan
şimdi yerlerde gök/yüzüm öksüz ve yoksun
Sensiz güneşim sönüyor vakitsiz
Akıp gidiyor hep uyanık zaman
Ve yanıyorum acının al/evi olmayan ateşinde
Ki dağ gibiydim asil
Ömrümüz şunun şurasında ne kadar ki
Kanadım kırık sahipsizim kimse/siz sensizim
Savaşın kabahati kaçağın huzuru yoktur
Ölmek huzur değil bir defada ölmedikçe
Sen ne kadarda hiç gitmedim desende
Önünde eğdim başım usulca giderken benden
İşte sensizim nefesini öpüyorum ayazda
Yokluğun benim yoksulluğum oldu
Rakı bar/dağındaydı öperken rujlu dudağın
Kumsalda ceylan izi ayağının senden kalan
Evlat acısınca sınadı beni darağacım cehennem
İlmek ilmek söküldü yüreğim dikiş tutmaz
Bir gecem olsun sefamı süreyim kalışınla
Güneş doğmasın hücremi özlemem ki
Özlemem geceyi seni saran kefenleri
Ki geç bir vakitte giderim usulca
Yeterki sen yaşa sevdanı
Ve zamana diren hızlı geçmesin bir vakit
Bizde aşk kalmadı kavuşacak nacizane
Sadece yokluklarımız vardı hasrete dayanacak