Gidiyorum gecenin bana sunduğu karanlıklarla
Ve yitiğim zihnimdeki bulanıklıkla
Us’um sisli ayazında ellerin üşümüş
Kaybolmuşum kaf dağında
Yalana kurmuştum saatlerimi
Anın ıssızlığı ve günün yalnızlığında
Çok şey geçsede aramızdan bir vakit
Mesala yılların yorgunu yolların toz toprağınca
Hatta sevginin pembe mektupları dahil buna
Ve yokluğunda oyalıyor kitap sayfaları
Ki yazılan ben yazan sendin şiiri yönetmede
Öptün diye mühürledim sırf sen dudaklarımı
Vurdum rumeli zincirlerine kelimeleri
Ki silmesin ruj izlerini dudaklarından
Son hamlede gamzelerine saklandım
Sen her gülüşünde tutunmak için
Tenimde kurumakta tadın sızlarken tırnaz izlerin
Boş vercesine be adam der kıpırtılar
Duvar tablolar varsın izlesin aç bedenin hazlarını
Hoştu ki benide alıp gitti adım boyu dört duvar
Ve çatlaklarından çıkıp gelse iblis bizden kalanları toplamaya
Biz çıkmasak kırmızının tonlarında boğulsak ıslak ıslak
Zaman bir rüzgardı bizde esen sanki
Alıp giderken benden insafsızca
Ve alıştık şimdilerde karanlığa sen yalnızlığaysa ben
Oysa yenik düşmüştü zamana aşk