kendimle kavgaya tutuştuğumda
kor bir alevin arasında kalıyor ellerim
yanıyor nereye dokunsam
ve nereye baksam
arsız bir keder


birden tutuşuyor dünya
önce ben ölürüm sanıyorum
olmuyor..yanılıyorum
herkesin ölmesini bekliyorum yavaşça
git gide büyüyor eziyet
seyretmek zorlaşıyor

altı üstüne geçiyor zamanın
bileğime büyük harhlerle işleniyor adı
yarım yamalak bir lisanla

vakit diyorum
vakitsizliğime küsüp


sonra oturup saçlarımı tarıyorum
kalın düğümler atıyorum parmaklarıma
acıyor saçlarım

parmaklarım düşkün
pişkin bir pişmanlıktan


anlamsız bir kaç satırdan anlamlar türetiyorum
D desen
sanıyorum ki
adımı yazmışsın
dudaklarımdan taşıyor şiirlerin
aşıyor yüksek duvarlarımı


saçma sapan cümleler kurduğuma bakma
biraz yorgunum sadece
belki birazda yılgın

yoksa
yoksa ben hala
içimden
köşesini yakıp kağıtların
mektuplar yazıyorum sana