dur dokunma
düştüğüm yerden kalkarım ben tüm benli acılarımla

dokunma doğrulurum...

sakladığım yerden
çıkarırım müstamel hercai düşlerimi

dirilirim eski gülüşlerimden yeniden doğarım...

sakın dokunma
sen gibi baksa da gözlerim sen koksa da deli düşlerim

dokunma ki kanamasın kabuk bağlamış yaram
kanarım...

elleme ne olur incinmesin
ilk göz ağrım ilk yaram o hain sancı göz bebeğimdir benim...

kasabalı ıslak sevinçler olurum
ıssızlığımda kalabalıklaşır koca çınar gövdesinde çoğalırım

iki sessiz harf kadar sus kesilirim de
ağlarım...

her ikindi vakti
kokunla sevişir ıslak kirpiklerim kül rengi yanaklarım

başı karlı bu dağın
papatyalarla al gelinciklerle bezeli yamacında

avuçlarıma sığınmış sıcağına kıyar mıyım
üşütür müyüm koynuma sol yanımdaki derin çukura emanet...

sebepsiz mi bulutlandım
boş yere mi yağdım hiç yere mi ıslandım ulufe dağıtıp sevinçleri...

sensiz her mevsim
güz sarısı hüzün boyalı dokunma yaprak yaprak düşerim
dokunma damla damla buz yeşili göz bebeklerimden dökülürüm...

Hasan ODABAŞI