ilk ben öldüm önce
sonra eşyalar
hikayemden arta kalan
toprakla karışık yağmur kokulu sabahlar


ben ölmeden önce, bir sürü düşüm oldu aslında
ne aşklar geldi içinden
ne mutlu sonlar geçti ucundan
loş ışık, şömüne sıcaklığı
panjurlu bir ev
ben ölmeden önce, bir sürü zırvalığım vardı aslında


ve hep eve dönüşü anlattı şiirlerim
annem,
eyüp kasımpaşa yolu,
sokaklar,
kaldırımlar.


şimdi ise:


ölüyorum üstelik
annem başımda, yine sayıyor beş dakikada
özlermiş yapamazmış
gözyaşları hep toprağı sularmış
bir sürü vızıltı.
yetmezmiş gibi babam geliyor ardına
-kızım
-uyan
-şaka değil bu yaşam
ah! baba git artık başımdan

ablamı saymıyorum bile
sadece ağırlığını hissediyorum toprağımın üstünde
kalksana be abla öldüm işte
seni taşıyamam ki
bu kadar daracık yerde


tamam yeter,
yeter, ben kurtulamayacağım giden acısından.

dinleyin öyleyse...


ben ölmeden önce bir sürü hayalim oldu
bir: anne, arkamdan ağlama sakın
iki: baba, yalnızlığıma öykünme
üç: abla, devrilme yine k/öksüz geceler gibi üstüme


şimdi gidin öyleyse


her yer dört duvara sıkışmış hata yapıtları
ve hapsoluşluk bir kabir bir de kurduğum hayallerin bana kalan yanı