Son ihtimalim demiştim,
Yazık etmişim kendime.
Bundan böyle duygusuzum evet.
Belki kalemim de Sol’um gibi kırıldı.
Ama ben hala burdayım.
Belki artık eskisi gibi değilim.
Ama eski acılarıma da yakalanmadım,
Bilirsin benim gözyaşım bile temiz akar,
Artık tek bir damlam yok ardından dökülen..
Ama ben artık o değilim,
Ben artık mutsuzluğa gebeyim.
Ben kendimden vazgeçtim,
Eskisi gibi içli, derin değilim.
Yoğunlamasına yaşamıyorum hüznümü,
Ben artık iyiyim,
Kendimi öldürdüm,
Daha önce nasıl küllerimden doğduysam yeniden,
Sana açtıysam bir gül gibi,
Senin bana hitap ettiğin gibi, bir ” Gül ” gibi..
Soldum ben sevgili !
Yapraklarımı kopardın sen kendi ellerinle teker teker,
Ben yokum bundan böyle.
Bir kalbim de yok,
Küllerimden doğmuş, kendim için ilk defa bir şey yapmıştım.
Boşaymış, yazık oldu !
Gücüm yitmedi bu öyle biline..
Hissizleştim, duygularım yok artık.
Artık canımı acıtan nefretten başka bir hissim yok..
Benim duygularımı aldın ya,
Beni böylesine hissizleştirdin, böylesine değiştirdin ya,
İnan unutmam seni !

Seher BARUT