ayrılık yağdı yine akşamın üzerine
bütün ağırlığı ile
ben ise senı seviyor
acı cekiyor öfkeleniyor
şiirler yazıyordum yalnızlığıma
gonderiyordum ardından
aşk ve nefreti,
gidiyordun arkana bakmadan

şimdi sensiz, mahkum olma zamanı
tek başına, sensiz
zincirlerine ağlayan
çaresizliğine gözyaşı yağdıran
mahkumlar gibiyim artık

gün batarken güneşin
üstüne yağıyor gözyaşlarım
damlaları ıslatıyor aşkımı
zaman duruyor o anda
gece ölüyor ışıklar arasında

bilmiyorum
şimdi nerdesin kiminlesin
beynimde sorularla
zamanın arkasından yürüyorum
usulca.

bazen seni görüyorum düşlerimde
acımla bir olup
sesizliğinin içine yürüyorum
nefes toplayarak yıldızlardan
uzun bir yolda seni arıyorum
ağlayarak

avuçlarımı açıp gökyüzüne
yakarıyorum geri dönmen için
acımasız gözyaşlarım
yağarken sözlerime
damlıyor kalemden fısıltılı korkular

şimdi nereye gitsem
sana varıyorum
kimi görsem
seni sanıyorum
ürkek bakışlarımla
seni seviyorum
nazo_50