1
Sokak başında ki, ilk ev onundu,
Çaldık kapısını, kim dedi o ses.
Biz dedik sesimiz, belli tanındı.
Çok özledim inan, hem dedi o ses.

Girdik içeriye, bir kırık divan,
Üst kata çıkılan, tahta merdiven,
Yerde bir parmağı, sökük eldiven,
Toparlanıyordum, tam dedi o ses.

Yaşanır mı dedik, böyle bir yerde?
Gazeteyi cama, etmişti perde,
Hani dedik söyle, yatağın nerde?
Gösterdi bir tümsek, kum dedi o ses.

Başını eğerek, mağrur ve üzgün,
Gözünden belliydi, yüreği kızgın,
Sükutu hiddet den, daha da azgın,
Ne bu hal deyince, gam dedi o ses?

Yıllardır hayatı, aynı gidermiş,
Böyle ziyaretler, mutlu edermiş,
Komşuları üç beş, kuruş ödermiş,
Gelirim bu kadar, tüm dedi o ses.

Mevzuat derindi, belliydi baştan.
Önce çıkartırmış, rızkını taştan,
Bir lokma ekmekle bir çanak aştan
Gayrı bir derdi de, kem dedi o ses


turgay coşar